عبدالله مشكواني رئيس عودت مهاجرين ولايت بادغيس ضمن اينكه از 
توجه كميسيون مستقل حقوق بشر به وضعيت بيجاشدگان و مهاجرين تقدير ميكند ميگويد : براي فاميل هاي بيجا شده داخلي كه طبق سروي انجام شده بيش از پنجصد فاميل مي باشند ، از سوي كميته حالات اضطرار تنها روغن مايع توزيع ميشود . وي اضافه ميكند : تنها موسسه اي كه براي اين بيجاشدگان كمك مي كند ( UNHCR) مي باشد رئيس عودت مهاجرين تآكيد ميكند : اگر براي اين بيجاشدگان توجه جدي صورت نگيرد با توجه به هواي سرد در ولايت بادغيس امكان تلفات انساني وجود دارد .
دلبرجان آرمان والي ولايت بادغيس نيز در صحبتي پيرامون مشكلات مهاجرين گفت : اين مشكل يك مشكل عام است به اين معني كه تنها ولايت بادغيس نيست كه بيجا شدگان در ان اسكان دارند بلكه ولايات ديگري نيز هستند كه بسياري از بيجاشدگان داخلي در آن ولايات بودو باش دارند . هيئت رهبري ولايت بادغيس تا حد توان و حدود امكانات دولتي بيجاشدگان و مهاجرين را شناسايي و ليست نموده و كمك هايي را نيز به آنان توزيع مي نمايد ولي ما به اين نكته نيز اعتراف ميكنيم كه اين كمك ها به هيچ وجه كافي نيست و بيجاشدگان در حالت بسيار نامناسبي به سر مي برند .
در ولايت بادغيس زنان نيز از وضعيت مطلوبي برخوردار نيستند . ازدواج هاي قبل از وقت ، ازدواج هاي اجباري،
عدم رسيدگي به قضاياي زناني كه به ارگان هاي عدلي وقضايي مراجعه ميكنند در ميعاد قانوني آن ، عدم حضور دختران در مكاتب بخصوص در ولسوالي هاي ناامن و غصب اموال زنان از قبيل مال موروثه و مهريه شان ، ازجمله موارد عمده نقض حقوق بشر و خشونت عليه زنان در ولايت بادغيس به شمار ميرود .
ازدواح هاي قبل از وقت در بين مردم به يك رسم و رواج تبديل شده ، به اين صورت كه اگر دختر بعد از سن ده سالگي هنوز در خانه پدر خود باشد و ازدواج نكرده باشد اين يك عيب كلان مي باشد و مردم پشت سر اين فاميل حرف درست ميكنند كه خدا ميداند كه چي گپ است كه فلاني را هنوز به شوهر نداده اند .
فقر اقتصادي ، عرف و عنعنات غلط مردم محيط ، بي سوادي بيش از نود درصد مردم اين ولايت و عدم آگاهي شان از مسايل شرعي و قانوني را مي توان ازعوامل اين خشونت ها برشمرد . ريحانه عزيزي مدير حقوق رياست امور زنان ولايت بادغيس مي گويد : متآسفانه اكثر زنان ولايت بادغيس از نعمت سواد محروم هستند و در سطح شهر قلعه نو تنها يك مكتب نسوان وجود دارد . كورس هاي سواد آموزي در ولسوالي ها و قريه جات امن ، از طرف رياست امور زنان بادغيس براي زنان داير ميگردد ، اما در ولسوالي هاي ناامن آنها برنامه اي براي حمايت و انكشاف حقوق زنان ندارند ، مدير حقوق رياست امور زنان از چگونگي فعاليت هاي آگاهي دهي خود صحبت ميكند و ميگويد وقتي كه براي انجام امور آگاهي دهي و بررسي مشكلات و نيازمندي هاي زنان به قريه جات و روستاها مي روند كلان ها و ارباب منطقه به آنان اجازه طرح موضوعاتي در خصوص حقوق زنان را نمي دهند و دليل آنها اينست كه وقتي زنان از حقوق خود با خبر شوند مشكلات زيادي در بين قريه پيدا خواهد شد . در قسمت ازدواج ، والدين هيچ وقت از دختر خود در مورد رضايت يا عدم رضايت براي ازدواج نمي پرسند و اينكه دختر نظر خود را ابراز كند كه من راضي هستم يا نه ، براي شان ننگ بزرگي محسوب مي شود .
پایان قسمت دوم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر