هئيتي از كميسيون مستقل حقوق بشر افغانستان – دفتر ساحوي هرات جهت نظارت از وضعيت حقوق بشر به ولايت بادغيس سفر نمود . آنچه مي خوانيد گزارشي است از جريان سفر به آن ولايت و چشمديد هايي در مورد وضعيت بيجاشدگان و وضعيت زنان .
ولایت بادغیس از ولایت‌های شمال غربی کشور مان است كه شهر قلعه نو مركزيت آن مي باشد . بادغیس از طرف غرب به ولایت هرات، از شرق به ولایت فاریاب، از شمال به کشور ترکمنستان و از جنوب با ولایت غور هم‌سرحد می‌باشد. طبق گفته مسولين ، این ولایت ۲۳٫۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت دارد و دارای شش ولسوالی است. ولسوالي قادس و آبكمري از امنيت نسبي برخوردارند اما بالامرغاب ، جوند ، سنگ آتش و مقر از جمله ولسوالي هاي ناامن بادغيس به شمار مي روند .
بادغیس از جمله ولایاتی است که ضریب بازسازی آن کمی بالاتر از صفر است. تنها پروژه اي كه مردم ازآن راضي هستند اسفالت بعضي از جاده هاي اصلي شهر قلعه نو مي باشد
این ولایت تا حال کمترین برنامه‌های بازسازی را به خود دیده‌است ولی مسوولین می‌گویند که آنها طرح‌های بازسازی را تازه آغاز نموده‌اند. مردم از عدم اجرای برنامه‌های بازسازی در این ولایت شکایت دارند و از مسئولین دولتی در زمینه ، خواهان کوشش و جدیت اند. تاکنون فقط توسط پروگرام‌های همبستگی ملی و نیروهای پی آر تی در بخش بازسازی در بادغیس کارهایی صورت گرفته‌است ولي دولت تا حال نتوانسته کار خاصی انجام دهد.
بادغیس ولایتی است که از راه ارتباطی کافی کم بهره‌است .به همین خاطر کمترین جمعیت افغانستان را داراست و درجه رشد و توسعه این ولایت در پائین ترین سطح است.
در ولايت بادغيس آب كافي نيز وجود 
ندارد اما بعد از تقریبآ ماهها انتظار بارش برف وباران ساکنین بادغیس را بار دیگر خوشحال کرد! این دومین برفی است که از شروع زمستان امسال ولایت بادغیس را زر افشان میکند، مردم بادغيس اميدوارند بعد از بارش برف هاي سنگين و متداوم ، ديگر شاهد خشكسالي نباشند و سال پرخير و بركتي را پيش رو داشته باشند .
اما بارش برف اگر چه كه اكثر مردم را خوشحال ساخته است اما از طرف ديگر بر مشكلات عده ديگري افزوده است . در شمال مركز شهر قلعه نو بيجاشدگاني اسكان دارند كه زير خط فقر زندگي ميكنند . اين بيجا شدگان داخلي كه اكثرآ از ولايت فارياب و بعضي ولسوالي هاي ناامن بادغيس مهاجر شده اند ، در دماي زير صفر درجه بدون سرپناه و مواد غذايي زندگي دشواري را سپري مي كنند . آنها در سرماي زمستان در زير خيمه به سر ميبرند و هيچ نوع توجهي به آنان صورت نمي گيرد .
مردمي واقعآ مستضعف و مستحق ، از هيچ گونه حقوق اقتصادي و اجتماعي برخوردار نيستند ، به خدمات و تسهيلات دسترسي ندارند ، طبق گفته تعدادي از اين بيجاشدگان ، بعضي اوقات از طرف موسسات خيريه و امدادرسان ، كمك هايي صورت مي گيرد ولي به هيچ عنوان كفايت نمي كند . آنها ميگويند : گاهي اوقات حتي سه روز به خاطر دريافت يك بشكه روغن سه ليتره ، در هواي سرد در انتظار مي مانند و از روند توزيع كمك هم از جانب دولت و هم از جانب موسسات رضايت ندارند .
طبق گفته اين بيجاشدگان ، آنها از مدت سه الي چهار سال قبل درولايت بادغيس به سر مي برند ، زمينه كار برايشان وجود ندارد به همين دليل اكثريت شان غذاي كافي و مواد سوخت ، محروم اند . بدليل عدم رعايت مسايل صحي و كمبود مواد غذايي، اطفال و زنان به مريضي هاي گوناگون مصاب هستند وبه هيچ نوع خدمات صحي دسترسي ندارند .
پایان قسمت اول
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر