به تاريخ 26 قوس سال جاري هيئتي از كميسيون مستقل حقوق بشر به سلسله سفرهاي كاري و انجام فعاليت هاي نظارتي و حمايتي به ولايت نيمروز سفر نمود. آنجه ميخوانيد چشمديدي است از وضعيت عمومي و مشكلات حقوق بشري كه مردم آن ولايت با آن روبرو هستند.
ولايت نيمروز در غرب كشور ازجمله ولايت هاي نسبتآ آرام است و مردم اين ولايت در وضعيت تقريبآ مساعدي نظر به ولايات همجوار به سر ميبرند.
ولايت نيمروز با دو كشور پاكستان وايران كيلومترها، مرز مشترك دارد ،
طبق گفته مسولين ، اين ولايت 236 كيلومتر با ايران و 221 كيلومتر با پاكستان داراي مرز مشترك است.
ناداري و بيكاري گاهي اوقات سبب ميشود كه تعداد زيادي از مردم بطور غيرقانوني رهسپار ايران گردند اما بعد از دستگيري توسط پوليس ايران ، و لت و كوب و شكنجه هاي گوناگون توسط آنان دوباره رد مرز ميگردند .
غلام دستگير آزاد والي ولايت نيمروز وضعيت امنيتي را رضايت بخش توصيف ميكند و ميگويد با در نظرداشت موقعيت جغرافيايي ، كه با ولايات ناامني چون هلمند و فراه همجوار است و با دارا بودن دشت هاي وسيع و تقريبآ غير قابل كنترل، چالش عمده امنيتي وجود ندارد ومردم ازاين ناحيه مشكلي ندارند و بدون دغدغه هاي امنيتي به كارهاي روزمره مشغول اند .
جرايمي چون اختطاف و عمليات انتحاري نيز خوشبختانه در اين ولايت بسيار به ندرت و اتگشت شمار اتفاق ميافتد . با وصف اينكه در ولايت نيمروز نيروهاي بين المللي حافظ صلح نيز وجود ندارند اما پوليس به همكاري اردوي ملي توانسته اند كه امنيت اين ولايت را در حد مناسبي تآمين نمايند.
اما يكي از مشكلاتي كه در ولايت نيمروز مردم با آن مواجه هستندعدم موجوديت آب صحي آشاميدني است .
اين در حاليست كه دسترسي به آب صحي آشاميدني از جمله حقوق مسلم و اساسي هر شهروند است 
و دولت موظف است زمينه دسترسي يكسان مردم را به آب صحي آشاميدني فراهم سازد . در ولايت نيمروز به دليل شرايط اقليمي و جغرافيايي خاص ، آب چاهها شور است و مردم نميتوانند از آب چاه استفاده نمايند . يك لوله دو انچ آب نيز كه از طرف ايران به شهر زرنج وصل شده در طول روز دو تا سه ساعت بيشتر آب ندارد و بعدآ قطع ميشود ، وقتي كه آب نل جريان دارد ، صف هاي طولاني از مردم با بشكه هايي دردست مي بيني كه منتظرند تا نوبت شان برسد و آنها بتوانند بشكه هاي خود را آب كنند و به خانه هاي خود ببرند. خيلي ها هم بعد از انتظار زياد دوباره با بشكه هاي خالي به خانه شان برميگردند چون آب نل بعد از دو يا سه ساعت قطع ميشود. اين آب نل كفاف مصرف تعداد اندكي از شهروندان زرنج را مينمايد . اگر در سطح شهر زرنج مركز ولايت نيمروز گردش كني ، تردد تانكرهاي آب سيار كه بوسيله تراكتور انتقال ميگردند ، خيلي بيشتر از ساير وسايط نقليه در سطح جاده هاست . اما آبي كه اين تانكر ها به شهر انتقال ميدهند چگونه آبي است ؟
وقتي به منطقه اي رفتيم كه اين تانكرها آب خود را از آنجا تهيه ميكردند گودالي تقريبآ ده متر در ده متري را ديدم كه آب داخل آن به هر مايعي شباهت 
داشت غير از" آب " . اصلا نميشد تصور كرد كه اين آب براي نوشيدن مردم انتقال ميگردد و شهروندان زرنج از اين آب مينوشند . چندين عراده تراكتور با تانكرهايي كه به آنها متصل شده بود در آنجا به چشم ميخورد كه به نوبت تانكرهاي خود را از آب گودال پرميكردند. چند جنراتور كوچك هم در كناره هاي آب وجود داشت كه اطفالي كه سن شان بين ده تا دوازده سال بود از آن بعنوان مدرك عايداتي استفاده ميكردند و به نوبت آن را روشن ميكردند وبوسيله آن، تانكرها را از آب پر ميكردند . بعد از انتقال تانكر ها به شهر مردم هر بشكه آب را به گفته خودشان در بدل مبلغ صدتومان ( پول رايج در معاملات روز مره در زرنج تومان ايراني ميباشد ) يا پنج افغاني مي خرند .
اكثر قريب به اتفاق مردم زرنج از اين آب استفاده ميكنند به همين دليل اكثر آنان بخصوص اطفال به مريضي هاي مختلف مصاب ميباشند . آنها از مسولين ميخواهند تا به اين مشكل شان رسيدگي كنند و آب صحي آشاميدني را بريشان فراهم سازند . مسولين آبرساني زرنج نيز نبود بودجه و عدم امكانات را دليل اين مشكل عنوان ميكنند . در ولايت نيمروز اصلآ دفتر جداگانه و يا تعميري براي آبرساني وجود ندارد . در رياست شاروالي ، در اتاقي كه سردر آن نوشته شده ( اتاق كنفرانس ) دوچوكي و يك ميز كوچك قرار داده شده كه مسول آبرساني اين شهر در آنجا مصروف كارهاي مربوط است . وي ميگويد با وجود تراكم نفوس در اين ولايت ، تشكيل ما هنوز همان تشكيل سابق است و ما حتي يك تعميرمستقل يا يك موتر نداريم و هر بار كه به مسولين مركزي اين مشكلات خود را در ميان ميگذاريم آنها ميگويند به زدوترين فرصت براي تان بودجه و امكانان ميفرستيم ولي معلوم نيست اين زودترين فرصت چه زماني فرا ميرسد . طبق گفته مسول آبرساني زرنج طي نشستي كه والي نيمروز با مسول پي آر تي قندهار داشت قرار شد تا پي ارتي قندهار مبلغ بيست الي بيست و پن
ج ميليون دالر را جهت حل اساسي مشكل آب آشاميدني از طريق حفر چاههاي عميق در مناطقي كه آب شيرين دارند و لوله كشي آن به شهر زرنج ، مساعدت نمايد ولي هنوز اين طرح منظور و نهايي نشده است .
به اين ارتباط صحبتي با غلام دستگير آزاد والي ولايت نيمروز انجام داديم . وي با اذعان به اين نكته كه دسترسي به آب صحي آشاميدني يكي از حقوق اساسي شهروندان است گفت متآسفانه با وجود تلاشهاي زياد تاكنون نتوانستيم كه آب شرب صحي را براي مردم زرنج تهيه نمائيم . وي انتقال لوله چهارانچ آب به اين شهر را براي جمعيت يكصد وسي هزار نفري آن ناكافي خواند و افزود كه مردم مجبور ميشوند تا از آب تانكرها كه آنهم غير صحي است استفاده نمايند. يكي از مشكلات ما اينست كه در ولايت نيمروز آبهاي زيرزميني كافي وجود ندارد اما در 50 كيلومتري شهر زرنج طبق ارزيابي هاي صورت گرفته آب شيرين موجود است كه در اين مورد سروي صورت گرفته و اجراي اين طرح هزينه اي بالغ بر پانزده ميليون دالر پيش بيني شده است .
والي نيمروز گفت كه ما اين مشكل را به وزارت انكشاف و توسعه شهري كه متولي تهيه آب صحي آشاميدني است و هم وزارت احيا و انكشاف دهات چندين بار مطرح ساختيم و در اين زمنيه مصر هستيم كه بتوانيم با كمك مسولين مركزي به زودترين فرصت پروژه آب صحي آشاميدني را آغاز و به بهره برداري برسانيم .
قسمت اول
تهیه کننده : سيدوحيد هاشمي مسول مركزمنابع ومطبوعات كميسيون مستقل حقوق بشر - هرات
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر